Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju osudio je ratnog zločinca Momčila Krajišnika za učestvovanje u udruženom zločinaćkom poduhvatu u kojem je izvršen zločin širokih razmjera ubijanja i progona Bošnjaka, bosanskih Hrvata i drugih nesrba u 37 općina u BiH. Zločinac Krajišnik je bio na istaknutom položaju u rukovodstvu bosanskih Srba. Bio je član Savjeta za nacionalnu bezbjednost, proširenog Predsjedništva “Srpske Republike BiH”, Glavnog odbora Srpske demokratske stranke BiH i Skupstine bosanskih Srba, čiji je također bio predsjednik. Zločinac Krajišnik je proglašen krivim za progone, istrijebljenja, ubistva, deportacije i prisilno premještanje nesrpskog stanovnistva. Zločinac Krajišnik je prisiljavao srpski narod u Sarajevu da napusti glavni grad BiH. Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju je presudio da je Krajišnik igrao ključnu ulogu u udruženom zločinaćkom poduhvatu, čiji je cilj bio nasilno smanjenje procenata bošnjačkog i hrvatskog stanovništva u BiH. Krajišnik je bio jedan od najviših rukovodilaca (sa Karadžićem iMladićem) separatističkih, rasističkih, smrtonosnih ljudi koji su počeli agresiju na RBiH i izvršili genocid.
Poseban doprinos osuđenog ratnog zločinca Momčila Krajšnika udruženom zločinačkom poduhvatu ogledao se, po navodima prvostepene presude MKSJ, u „pomaganju uspostavljanja i održavanju stranačkih i državnih struktura Srpske demokratske stranke kao instrumenata počinjenja zločina“. Na osnovu dokaza predočenih tokom dvoipogodišnjeg trajanja procesa, sudije su zaključile da je on imao namjeru da u djelo sprovede „masovno protjerivanje civila“, te da je „prihvatao da će mnogi Muslimani i Hrvati svih uzrasta platiti visoku cjenu“ za „ostvarenje srpske dominacije i održive državnosti“. Krajišnik je predsjedavao skupštinom srpskog naroda u BiH 12. maja, na kojoj je usvojeno šest strateških ciljeva: državno razgraničenje od druge dvije nacionalne zajednice, koridor između Semberije i Krajine, uspostavljanje koridora u dolini rijeke Drine, odnosno eliminisanje Drine kao granice između srpskih država, uspostavljanje granica na rijekama Uni i Neretvi, podjela grada Sarajeva na srpski i muslimanski dio i u svakom od dijelova uspostavljanje efektivne državne vlasti, izlaz Republike Srpske na more. S tim u vezi očigledno je postojanje dokaza o genocidnoj namjeri srpskog rukovodstva za formiranje jedinstvene srpske države koji su, pored ostalog, sadržani u iskazima najviših zvaničnika koji su neposredno radili na tom zajedničkom udruženom zločinačkom poduhvatu genocidnog karaktera, u kome je usuđeni ratni zločinac Momčilo Krajšnik igrao jednu od liderskih uloga. David Harland je “u brojnim prilikama svjedočio da su članovi rukovodstava bosanskih Srba izražavali spremnost da ostvare deklarisani cilj, formiranje jedinstvene srpske države, po svaku cijenu”.Ovih šest ciljeva bili su vodilja za agresiju i genocid na RBiH. Provođenje ovih tačaka u djelo značilo je genocid, ne samo u Srebrenici, već i genocid u Prijedoru, Foči, Goraždu, Višegradu, Zvorniku, Bijeljini, brojnim gradovima BiH, što je nauka o genocidu dokazala.
Sva raspoloživa relevantna dokumenta i naučne činjenice nesumnjivo dokazuju i potvrđuju da je paradržavna tvorevina Republika Srpska rezultat genocida države Savezne republike Jugoslavije, Srbije i Crne Gore, nastala na teškim kršenjima međunarodnog humanitarnog prava, posebno na zločinu genocida, označena, omeđena i prekrivena brojnim masovnim i pojedinačnim grobnicama. U tome je jednu od liderskih uloga imao ratni zločinac Momšilo Krašnik. Srbija, koja je Presudom Međunarodnog suda pravde iz 2007. presuđena da je jedina država u Evropi koja je nakon Drugog svjetskog rata prekršila Konvenciju o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida mora biti svjesna te činjenice, i njen odnos bi morao biti usmjeren ka politici priznanja zločina genocida, a ne veličana zločinačke politike. Pravedni mir zasnovan na institucionalizaciji kulture pamćenja i istini i pravdi i insistiranje na njemu nema alternative. Zalaganje za mir, istinu, pravdu, ljudska prava i slobode ostaju naše aktivnosti u kojima definitivno nećemo računati na one koji ponižavaju državu BiH, koji ponižavaju istinu i pravdu. Mlade generacije ćemo učiti o vrijednostima mira, vrijednostima kulture sjećanja, vrijednostima istine i pravde, ali i o kontinuiranoj antibosanskoj kampanji koja se prije svega ogleda u negiranju sudskih, naušno istraživačkih i historijskih činjenica o agresiji i genocidu u BiH.
Institut za istraživanje genocida Kanada
