Tunel spasa je naziv za sarajevski ratni tunel koji je napravljen tokom opsade Sarajeva 1993. godine. Tunel je napravljen ispod aerodromske piste i povezivao je dvije teritorije koje su bile pod kontrolom Armije Republike Bosne i Hercegovine, pa se tako i tunel zvao “Tunel D-B”. Tunel je dužine 785,5 m, širine oko 1 m i visine oko 1,5 m, iako je na nekim dijelovima visina i do 1,8 m. Tunel se u zvaničnim razgovorima ARBIH i UN vodio pod imenom “Tunel kojeg nema”. Tunel je bio najstrožija tajna Sarajeva jer su kroz tunel u Sarajevo stizali hrana, oružje, cigarete itd.
Tokom 1994. tunelom su postavljene male šine po kojima su išla mala kolica.
Također tokom 1994. godine za tunel je saznala VRS tako da je Ratko Mladić kontaktirao Aerodrom koji su držali UN i tražio da se tunel sruši i zatvori. Potom je VRS pokušala kopanjem drugog tunela i preusmjeravanjem rijeke Željeznice da potopi tunel i tako ga onesposobi, međutim ta im namjera nije uspjela.
Iako je ideja nastala ranije a neke pripremne radnje su obavljene i prije, kao zvanični datum početka izgradnje tunela uzima se 29. januar 1993. Izgradnja se odvijala u teškim okolnostima, kako zbog stroge tajnosti tako i zbog nedostatka materijalnih sredstava. S butmirske strane tinela kao podzida koristilo se drvo dok je s druge strane, usljed nedostatka tog materijala korišten čelik. Najeći problem kod zemljanih radova predstavljale su površinske i podzemne vode usljed čega su instalirane pumpe koje su izbacivale voda na “ničiju zemlju”. Problem je predstavljalo i odlaganje iskopanog materijala s obzirom da je projekat vođen u tajnosti. Ukupno je na obje strane tunela bilo angažovano oko 300 ljudi.
Intelektualno
