Niujie džamija, najstarija i najveća džamija u Pekingu, izvorno je sagrađena za vrijeme Liao dinastije (996. godine) za rastuću muslimansku zajednicu, čiji nasljednici i dalje žive u blizini. S tradicionalnom arhitekturom karakterističnom za Peking, džamija je u potpunosti funkcionalna i stoji kao usamljeni podsjetnik na stare građevine koje su nekada ispunjavale okolni prostor, a sada su zamijenjene monolitnim stambenim blokovima.
Džamija se prostire na površini od preko 6 000 kvadratnih metara, a strukturno je zasnovana na tradicionalnim kineskim drvenim palačama, ali ipak nosi tipične ukrase u arapskom stilu. Džamija se nalazi u oblasti Niujie u pekinškom okrugu Xicheng, duhovnom centru za oko 10.000 muslimana koji žive u blizini.
Arhitekta izvornog oblika džamije bio je Nazaruddin, a njegov otac bio je prvi imam džamije. Napad Džingis Kana na Peking 1215. godine doveo je do velikog razaranja, pa je tako stradala i Niujie džamija. Vjernici su skupili novac, pa je objekat obnovljen 1443. godine. Građevina je proširena 1696. godine za vrijeme cara Kangxi iz dinastije Qing. Car Chenghua je džamiji dao naziv Libaisi, što je i danas njen službeni naziv, ali je opštepoznata kao Niujie džamija. To bi u slobodnom prijevodu značilo „džamija iz Ulice volova“. Naime, pošto je džamija bila centar muslimanske zajednice Pekinga u njoj se odvijala i trgovina halal mesnim proizvodima.
Ova džamija jedna je od četiri pekinške džamije koje su rekonstruisane prema carskom dekretu. Taj dekret i danas se nalazi u krugu džamije. Službeno, carsko odobravanje rekonstrukcije džamije proizvodi i određene posljedice. Tako je imam džamije obavezan moliti za zdravlje cara, ali je zbog toga bio ovlašten da nosi posebnu traku koja ga označava za vjerskog službenika u službi carstva.
Važno obilježje džamije je njen minaret, koji je u Pekingu poznat kao “Mjesečev toranj”. Imami džamije bili su dobri astronomi, te su jako precizno predviđali mjesečeve mijene, ali i vrijeme početka i okončanja posta za vrijeme ramazana. U džamiji kako jedan od eksponata nalazi se i veliki kotao u kome je davno pripremana hrana za iftar. Velika pažnja se posvećivala obrazovanju, te je u sklopu džamije sačuvana biblioteka, ali i tabla s koje su djeca čitala i učila.
Velika vrata dvorane ukrašena su ajetima iz Kur’ana. Unutrašnjost krase različiti prikazi cvijeća, nizovi od staklenih perli i obojeno staklo, koji doprinose posebnoj ljepoti.
U moderno vrijeme džamija je renovirana pet puta, prvi put 1949. godina, a zatim 1955., 1979., 1996., te 2002. godine. Turistima nije dozvoljeno ući u molitveni prostor, ali moguće je pristupiti jednom do dva harema džamije. U haremu se nalaze i tri mezara istaknutih lidera zajednice, jednog arapskog i dvojice centralnoazijskog porijekla.
Za Intelektualno.com piše: Faris Marukić
