Nedžad Ibrišimović je rođen 1940. godine u Sarajevu. Kada je imao tri godine, ostao je bez oca i s majkom odlazi u Žepče. Osnovnu školu završio je u Žepču, a Srednju školu za primijenjene umjetnosti u Sarajevu. Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu je završio studij filozofije.
Bio je urednik u listovima “Naši dani” i “Oslobođenje”. Bio je glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost “Život” od 1995. do 1998. godine. Neko vrijeme je radio kao nastavnik u Goraždu, ali se uglavnom bavio profesionalnom književnošću.
Osim književnim radom, Nedžad se bavi i kiparstvom, te je od 1982. do 2000. godine imao desetak samostalnih izložbi. Najznačajnija djela su mu: Zlatni most, Ugursuz, Karabeg, Glas koji je pukao o Egidiju, Zmaj od Bosne, Braća i veziri, Knjiga Adema Kahrimana, Vječnik…
“Obraćao se piscima, Bošnjacima, koji pokušavaju u posljednje vrijeme da naprave ravnotežu, balans, unoseći u svoju kulturu i književnost, elemente tuđe kulture, odnosno književnosti, u nekim slučajevima srpske, tj. Hrvatske. Ponosio se svojom vjerom, svojom pripadnošću bosanskom narodu, zahvaljivao bi svojim precima što je rođen upravo u toj vjeri na koju se oslanjao u svim teškim trenucima svog života.” rekao je njegov sin Zlatan.
O književnom opusu Nedžada Ibrišimovića profesor Sanjin Kodrić piše – „Ibrišimovićevo književno djelo veliko je i po obimu, a proteže se počev od autorove prve pripovjedačke zbirke Kuća zatvorenih vrata (1964) i njegova prvog romana Ugursuz (1968), preko nekoliko kasnijih pojedinačnih, mahom pripovjedačkih, a potom i dramskih tekstova, među kojima su i romani Karabeg (1971) i Braća i veziri (1989), pa sve do Knjige Adema Kahrimana napisane Nedžadom Ibrišimovićem Bosancem (1992), odnosno do romana Vječnik (2005) i El-Hidrova knjiga (2011), kojima se zatvara gotovo pola stoljeća dug književni rad ovog autora.“
Miljenko Jergović o Nedžadu Ibrišimoviću navodi sljedeće: „Na gubitku su oni koji ga nisu čitali. Kada bi se sav živi vrh južnoslavenskih književnosti trebao sabrati i rasporediti u dva Renaulta 4, bilo bi unutra mjesta za Nedžada Ibrišimovića. Možda baš za upravljačem crvene četvorke.“
Nedžad Ibrišimović je dobitnik mnogih nagrada, među kojima su najznačajnije: “Šestoaprilska nagrada” grada Sarajeva za roman Ugursuz, prva nagrada za televizijsku adaptaciju Ugursuza na Bledskom festivalu, godišnja nagrada Izdavačke kuće “Svjetlost” za roman Karabeg, godišnja nagrada Izdavačke kuće “Veselin Masleša” za roman Braća i veziri, nagrada Društva pisaca BiH za knjigu Knjiga Adema Kahrimana, nagrada “Skender Kulenović” za Izabrana djela I-X, godišnja nagrada Udruženja izdavača i knjižara BiH za roman Vječnik, nagrada Bošnjačke zajednice “Preporod” i nagrada nagrada Hasan Kaimija za roman Vječnik.
Nakon što je objavljen njegov roman Vječnik, društvo pisaca BiH ga je kandidiralo za Nobelovu nagradu. Roman je oborio sve rekorde čitanosti.
Umro je 15.9.2011. godine u Sarajevu u 71. godini života.
Intelektualno.com
